Mijn eerste dagen in Mumbai
Blijf op de hoogte en volg Inge
14 Januari 2014 | India, Bombay
Hoi allemaal,
Ik heb gemerkt dat een hoop mensen nieuwsgierig zijn naar mijn ervaringen hier in India, vandaar deze blog. Hopelijk vinden jullie het leuk om hem te lezen!
12 januari 7.00u, het begin van mijn reis naar India! Samen met mama en papa reed ik naar Düsseldorf om daar het vliegtuig te pakken. Van vriendinnen, zusjes en oma had ik al eerder afscheid genomen, Roy en Rosanne stonden extra vroeg op om mij uit te zwaaien en een envelop mee te geven die ik pas in de lucht mocht openen.
Alles ging vlot, ruim op tijd kwamen we op het vliegveld aan en ik was een van de eersten die zijn koffer incheckte. Na nog even met mama en papa gezeten te hebben werd het toch echt tijd om door de douane te gaan. Mijn paspoort was oké, maar de reflexhamer in mijn handbagage zorgde wel voor wat opgetrokken wenkbrauwen, misschien is het toch beter om die de volgende keer in mijn grote koffer te stoppen. Ik mocht gelukkig toch door en om 11.45u vertrok de vlucht. Eenmaal in de lucht was het tijd om de envelop van Roy te openen, hij wilde graag als broer en ervaringsdeskundige mij nog van goede raad voorzien. Ik zal er proberen mijn voordeel mee te doen, Roy!
Met een overstap van vier uur in Istanbul kwam ik uiteindelijk om 5.15u de volgende dag (0.45 NL tijd) aan in Mumbai. Een uur later stond ik uiteindelijk buiten het vliegveld en kon ik alle nieuwe indrukken op me laten afkomen. Het was een drukte van jewelste met alle mensen die iemand kwamen ophalen. Gelukkig zag ik al gauw een bordje met mijn naam er op (ja pap, hij stond er echt!) en werd ik naar een taxi toe gebracht.
Eenmaal in de taxi heb ik direct kennis gemaakt met het verkeer in Mumbai. Er was maar een duidelijke regel te onderscheiden: degene die het hardste toetert krijgt voorrang. Verder is het vrij opvallend dat de Indiaërs gewoon op straat lopen en vrij weinig angst lijken te kennen als het op oversteken aankomt. Want het kan dan wel groen zijn voor voetgangers, auto’s blijven toch voorbij razen en op een gegeven moment moet je gewoon gaan lopen als je aan de overkant wil komen.
Daarnaast kent iedereen het natuurlijk het cliché dat koeien in India op straat lopen, ja, dit klopt, maar naast de koeien heb ik ook diverse geiten, kippen, paarden, honden en katten gezien, niemand lijkt hier op te kijken van een dier meer of minder. Verder is het hier ook niet raar als mensen langs de kant van de weg slapen of een zeil aan een muur bevestigen om daar onder te leven. Dat zijn de beelden waarbij je toch even moet slikken. Het meest onverwachte wat ik tot nu toe heb gezien is een man die met alleen een handdoekje omgeslagen zijn hond uitliet, maar misschien heb ik hierbij wel gewoon een gekke Indiaër getroffen.
Op mijn eerste dag in Mumbai ben ik zelf te voet de stad gaan verkennen. Ik had van tevoren al een aantal bezienswaardigheden opgezocht en gewapend met een kaart, een boek over India en een fototoestel ging ik op pad. Vanuit mijn hotel kwam ik al vrij snel bij de General Post Office en Chhatrapati Shivaj Terminus (station), het mooiste Victoriaans-gotische bouwwerk in Mumbai, daarmee vergeleken zijn de stations in Nederland echt drie keer niks. Verder lopend kwam ik bij Crawford Market, een markt voor exotisch fruit, specerijen en groente, waar ik direct door allerlei verkopers mee werd genomen naar hun kraampjes. Omdat het eten van fruit of groente die je niet zelf hebt geschild sterk wordt afgeraden, heb ik hier niks gekocht, ik hoop de Delhi belly namelijk zo lang mogelijk uit te kunnen stellen.
Vanuit de markt ben ik verschillende straatjes met winkeltjes door gelopen om uiteindelijk op Chowpatty Beach uit te komen. Dit is een strand aan de Back Bay, waar de inwoners van Mumbai naar toe gaan om te relaxen. Zwemmen wordt er bijna niet gedaan, veel Indiaërs kunnen überhaupt niet zwemmen. Bij dit strand heb ik mijn eerste echte Indiase maaltijd gegeten, zittend op een soort picknick-kleed. Ik ben vergeten hoe het gerecht heet, maar ik mocht kiezen tussen ‘medium’ of ‘hot’, bij medium brandde mijn tong er al bijna af, dus ik wil echt niet weten wat hot dan inhoudt!
Als laatste heb ik de Hangende tuinen en Haji Ali (een moskee op een landtong in de Haji Ali Bay) gezien. Deze vielen helaas een beetje tegen. De tuinen waarschijnlijk omdat het nu winter is en er niets in bloei staat. Haji Ali zou midden in het water moeten liggen, maar misschien was het eb en lag er daarom een hoop (vervuild) land omheen, daarnaast was het volgens mij dé plek voor bedelaars en waren er werkzaamheden bezig, waardoor het er niet eens rustig was.
Onderweg was het wel duidelijk dat de inwoners van Mumbai niet echt gewend zijn aan blanke mensen, bij de bezienswaardigheden die ik wilde zien was ík vaak de bezienswaardigheid. Mensen wilden graag met me op de foto, kinderen wilden een hand geven en velen (vooral jongens en mannen) staarden mij na. Gelukkig verder geen nare ervaringen, maar je voelt je zo soms wel net een Bollywoodster! Ik moet eerlijk zeggen dat ik op die dag verder ook geen blanke ben tegengekomen, dus ik zal wel een opvallende verschijning zijn geweest.
Nu lijkt het allemaal heel makkelijk te zijn gegaan, maar natuurlijk verdwaalde ik ondanks mijn kaart in deze onbekende stad en heb ik regelmatig de weg moeten vragen. Helaas had ik geen rekening gehouden met het feit dat Indiaërs het niet zeggen als ze iets niet weten, wat er in resulteerde dat ik vele extra kilometers heb gelopen omdat sommigen een willekeurige richting aanwezen om mij te ‘helpen’. Zelfs de taxi, die ik van Haji Ali naar het hotel wilde nemen, omdat ik inmiddels doodop was en het bijna donker zou worden, gaf aan dat hij wist waar hij me naar toe moest brengen, tot we ‘ergens in de buurt van mijn hotel’ waren, het laatste stuk heb ik maar weer gelopen want hij had echt geen flauw idee.
Mijn tweede dag begon goed, na een redelijke nachtrust op een hard bed had ik een wel erg verfrissende douche, er was namelijk geen warm water! (of ik heb de juiste knop niet kunnen vinden, dat kan ook) Gelukkig is het erg warm hier, dus ik was al snel weer opgewarmd.
Deze dag zou ik een village tour gaan doen. Bij de Gateway of India, de plek waar buitenlanders India binnen kwamen toen er nog geen vliegtuigen waren, hadden we afgesproken. Hier ontmoette ik Diana en Johny (twee Engelsen), die dezelfde tour zouden doen. Toen we begonnen te twijfelen of we wel op de juiste plek waren kwam de gids ook aanzetten.
Per boot en bus gingen we naar het stadje Alibag, waar ik ‘shira’ heb gegeten, een zoet tussendoortje van gestampte rijst, en ‘chai’ (thee) gedronken. Vervolgens hebben we met een rickshaw (een soort tuktuk) het platteland verkend. Als eerst deden we het strand van Alibag aan en vervolgens zagen we een wasplaats, rijstvelden, waar nu stenen werden gemaakt omdat de rijst alleen in de moesson wordt verbouwd, en een molen waar de rijst wordt ontdaan van vliesjes en dergelijke.
In een dorpje werden we zeer gastvrij ontvangen en mochten we in een huis kijken om te zien hoe zij daar leefden. Het bestond uit een woonkamer, een keuken en een opslag. In de woonkamer stond één bed, voor de vader, de overige familieleden slapen op een soort matrassen op de grond. In deze woning werden we uitgenodigd voor de lunch: rijst met curry, wat groenten en iets zoets, wat steeds werd aangevuld zodat we zeker niet met honger het huis zouden verlaten. Hier at ik voor het eerst met mijn handen, zoals in India gebruikelijk is, toch wel apart! Na in dit huis nog uitgebreid met de gids gesproken te hebben over de Indiase cultuur zijn we vervolgens verder getrokken naar het meertje van dit dorpje en als laatste naar een dorpje met mensen die nog leven zoals vroeger. Zij komen nooit buiten het dorpje en mensen van buiten het dorpje komen nooit daar. Ze jagen zelf voor hun vlees en zijn hierin compleet zelfvoorzienend, groenten eten ze bijna niet. Hoewel het niet ver van het andere dorpje vandaan ligt, spreken ze een compleet andere taal en zullen ze nooit trouwen met iemand van buiten het dorp.
Hierna was het tijd voor de terugreis, opnieuw per rickshaw, bus en boot, waarna we weer aankwamen in Mumbai. Hier was het inmiddels een stuk drukker dan in de ochtend en werden ook meteen de dranghekken die we in de ochtend gezien hadden verklaard, het was namelijk 'Military day', er was een hoop muziek en de militairen marcheerden rondjes.
Op de terugweg kwam ik nog een jongen tegen die volgens mij heel graag met het eerste vliegtuig mee naar Nederland zou willen om mijn ouders te ontmoeten, maar dat heb ik maar afgehouden (nee, ik heb geen telefoonnummer en nee, ik wil niks afspreken). Vervolgens heb ik 'dosa' gegeten, een soort pannenkoek met groenten er in en dipsausjes, heel lekker!
Al met al was het een indrukwekkende dag!
Ik heb gemerkt dat een hoop mensen nieuwsgierig zijn naar mijn ervaringen hier in India, vandaar deze blog. Hopelijk vinden jullie het leuk om hem te lezen!
12 januari 7.00u, het begin van mijn reis naar India! Samen met mama en papa reed ik naar Düsseldorf om daar het vliegtuig te pakken. Van vriendinnen, zusjes en oma had ik al eerder afscheid genomen, Roy en Rosanne stonden extra vroeg op om mij uit te zwaaien en een envelop mee te geven die ik pas in de lucht mocht openen.
Alles ging vlot, ruim op tijd kwamen we op het vliegveld aan en ik was een van de eersten die zijn koffer incheckte. Na nog even met mama en papa gezeten te hebben werd het toch echt tijd om door de douane te gaan. Mijn paspoort was oké, maar de reflexhamer in mijn handbagage zorgde wel voor wat opgetrokken wenkbrauwen, misschien is het toch beter om die de volgende keer in mijn grote koffer te stoppen. Ik mocht gelukkig toch door en om 11.45u vertrok de vlucht. Eenmaal in de lucht was het tijd om de envelop van Roy te openen, hij wilde graag als broer en ervaringsdeskundige mij nog van goede raad voorzien. Ik zal er proberen mijn voordeel mee te doen, Roy!
Met een overstap van vier uur in Istanbul kwam ik uiteindelijk om 5.15u de volgende dag (0.45 NL tijd) aan in Mumbai. Een uur later stond ik uiteindelijk buiten het vliegveld en kon ik alle nieuwe indrukken op me laten afkomen. Het was een drukte van jewelste met alle mensen die iemand kwamen ophalen. Gelukkig zag ik al gauw een bordje met mijn naam er op (ja pap, hij stond er echt!) en werd ik naar een taxi toe gebracht.
Eenmaal in de taxi heb ik direct kennis gemaakt met het verkeer in Mumbai. Er was maar een duidelijke regel te onderscheiden: degene die het hardste toetert krijgt voorrang. Verder is het vrij opvallend dat de Indiaërs gewoon op straat lopen en vrij weinig angst lijken te kennen als het op oversteken aankomt. Want het kan dan wel groen zijn voor voetgangers, auto’s blijven toch voorbij razen en op een gegeven moment moet je gewoon gaan lopen als je aan de overkant wil komen.
Daarnaast kent iedereen het natuurlijk het cliché dat koeien in India op straat lopen, ja, dit klopt, maar naast de koeien heb ik ook diverse geiten, kippen, paarden, honden en katten gezien, niemand lijkt hier op te kijken van een dier meer of minder. Verder is het hier ook niet raar als mensen langs de kant van de weg slapen of een zeil aan een muur bevestigen om daar onder te leven. Dat zijn de beelden waarbij je toch even moet slikken. Het meest onverwachte wat ik tot nu toe heb gezien is een man die met alleen een handdoekje omgeslagen zijn hond uitliet, maar misschien heb ik hierbij wel gewoon een gekke Indiaër getroffen.
Op mijn eerste dag in Mumbai ben ik zelf te voet de stad gaan verkennen. Ik had van tevoren al een aantal bezienswaardigheden opgezocht en gewapend met een kaart, een boek over India en een fototoestel ging ik op pad. Vanuit mijn hotel kwam ik al vrij snel bij de General Post Office en Chhatrapati Shivaj Terminus (station), het mooiste Victoriaans-gotische bouwwerk in Mumbai, daarmee vergeleken zijn de stations in Nederland echt drie keer niks. Verder lopend kwam ik bij Crawford Market, een markt voor exotisch fruit, specerijen en groente, waar ik direct door allerlei verkopers mee werd genomen naar hun kraampjes. Omdat het eten van fruit of groente die je niet zelf hebt geschild sterk wordt afgeraden, heb ik hier niks gekocht, ik hoop de Delhi belly namelijk zo lang mogelijk uit te kunnen stellen.
Vanuit de markt ben ik verschillende straatjes met winkeltjes door gelopen om uiteindelijk op Chowpatty Beach uit te komen. Dit is een strand aan de Back Bay, waar de inwoners van Mumbai naar toe gaan om te relaxen. Zwemmen wordt er bijna niet gedaan, veel Indiaërs kunnen überhaupt niet zwemmen. Bij dit strand heb ik mijn eerste echte Indiase maaltijd gegeten, zittend op een soort picknick-kleed. Ik ben vergeten hoe het gerecht heet, maar ik mocht kiezen tussen ‘medium’ of ‘hot’, bij medium brandde mijn tong er al bijna af, dus ik wil echt niet weten wat hot dan inhoudt!
Als laatste heb ik de Hangende tuinen en Haji Ali (een moskee op een landtong in de Haji Ali Bay) gezien. Deze vielen helaas een beetje tegen. De tuinen waarschijnlijk omdat het nu winter is en er niets in bloei staat. Haji Ali zou midden in het water moeten liggen, maar misschien was het eb en lag er daarom een hoop (vervuild) land omheen, daarnaast was het volgens mij dé plek voor bedelaars en waren er werkzaamheden bezig, waardoor het er niet eens rustig was.
Onderweg was het wel duidelijk dat de inwoners van Mumbai niet echt gewend zijn aan blanke mensen, bij de bezienswaardigheden die ik wilde zien was ík vaak de bezienswaardigheid. Mensen wilden graag met me op de foto, kinderen wilden een hand geven en velen (vooral jongens en mannen) staarden mij na. Gelukkig verder geen nare ervaringen, maar je voelt je zo soms wel net een Bollywoodster! Ik moet eerlijk zeggen dat ik op die dag verder ook geen blanke ben tegengekomen, dus ik zal wel een opvallende verschijning zijn geweest.
Nu lijkt het allemaal heel makkelijk te zijn gegaan, maar natuurlijk verdwaalde ik ondanks mijn kaart in deze onbekende stad en heb ik regelmatig de weg moeten vragen. Helaas had ik geen rekening gehouden met het feit dat Indiaërs het niet zeggen als ze iets niet weten, wat er in resulteerde dat ik vele extra kilometers heb gelopen omdat sommigen een willekeurige richting aanwezen om mij te ‘helpen’. Zelfs de taxi, die ik van Haji Ali naar het hotel wilde nemen, omdat ik inmiddels doodop was en het bijna donker zou worden, gaf aan dat hij wist waar hij me naar toe moest brengen, tot we ‘ergens in de buurt van mijn hotel’ waren, het laatste stuk heb ik maar weer gelopen want hij had echt geen flauw idee.
Mijn tweede dag begon goed, na een redelijke nachtrust op een hard bed had ik een wel erg verfrissende douche, er was namelijk geen warm water! (of ik heb de juiste knop niet kunnen vinden, dat kan ook) Gelukkig is het erg warm hier, dus ik was al snel weer opgewarmd.
Deze dag zou ik een village tour gaan doen. Bij de Gateway of India, de plek waar buitenlanders India binnen kwamen toen er nog geen vliegtuigen waren, hadden we afgesproken. Hier ontmoette ik Diana en Johny (twee Engelsen), die dezelfde tour zouden doen. Toen we begonnen te twijfelen of we wel op de juiste plek waren kwam de gids ook aanzetten.
Per boot en bus gingen we naar het stadje Alibag, waar ik ‘shira’ heb gegeten, een zoet tussendoortje van gestampte rijst, en ‘chai’ (thee) gedronken. Vervolgens hebben we met een rickshaw (een soort tuktuk) het platteland verkend. Als eerst deden we het strand van Alibag aan en vervolgens zagen we een wasplaats, rijstvelden, waar nu stenen werden gemaakt omdat de rijst alleen in de moesson wordt verbouwd, en een molen waar de rijst wordt ontdaan van vliesjes en dergelijke.
In een dorpje werden we zeer gastvrij ontvangen en mochten we in een huis kijken om te zien hoe zij daar leefden. Het bestond uit een woonkamer, een keuken en een opslag. In de woonkamer stond één bed, voor de vader, de overige familieleden slapen op een soort matrassen op de grond. In deze woning werden we uitgenodigd voor de lunch: rijst met curry, wat groenten en iets zoets, wat steeds werd aangevuld zodat we zeker niet met honger het huis zouden verlaten. Hier at ik voor het eerst met mijn handen, zoals in India gebruikelijk is, toch wel apart! Na in dit huis nog uitgebreid met de gids gesproken te hebben over de Indiase cultuur zijn we vervolgens verder getrokken naar het meertje van dit dorpje en als laatste naar een dorpje met mensen die nog leven zoals vroeger. Zij komen nooit buiten het dorpje en mensen van buiten het dorpje komen nooit daar. Ze jagen zelf voor hun vlees en zijn hierin compleet zelfvoorzienend, groenten eten ze bijna niet. Hoewel het niet ver van het andere dorpje vandaan ligt, spreken ze een compleet andere taal en zullen ze nooit trouwen met iemand van buiten het dorp.
Hierna was het tijd voor de terugreis, opnieuw per rickshaw, bus en boot, waarna we weer aankwamen in Mumbai. Hier was het inmiddels een stuk drukker dan in de ochtend en werden ook meteen de dranghekken die we in de ochtend gezien hadden verklaard, het was namelijk 'Military day', er was een hoop muziek en de militairen marcheerden rondjes.
Op de terugweg kwam ik nog een jongen tegen die volgens mij heel graag met het eerste vliegtuig mee naar Nederland zou willen om mijn ouders te ontmoeten, maar dat heb ik maar afgehouden (nee, ik heb geen telefoonnummer en nee, ik wil niks afspreken). Vervolgens heb ik 'dosa' gegeten, een soort pannenkoek met groenten er in en dipsausjes, heel lekker!
Al met al was het een indrukwekkende dag!
-
14 Januari 2014 - 18:39
Moniek:
Nu al een mooi verslag! Je hebt al veel gezien zoals ik nu lees!
Veel plezier grote zus, pas goed op jezelf
xxx -
14 Januari 2014 - 18:41
Yvonne:
Het klinkt echt super! Nu krijg ik ook zin om te gaan :P
Hopelijk blijft het er heel leuk (en hopelijk kunnen wij het blijven lezen xD)
Nog heel veel plezier daar in het verre India!
xx Yvonne -
14 Januari 2014 - 18:46
Mama:
Wat een verslag zeg, je maakt heel wat mee joh geniet ervan.
Hopelijk valt het eten mee. -
14 Januari 2014 - 19:01
Marleen:
Gaaf Inge!
Geniet heel erg van je tijd daar, kijk idd uit voor enge mannetjes die meteen met je mee willen en vooral: heeeeel erg veel plezier! Het wordt vast een ongelooflijke ervaring!
Liefs,
Marleen -
14 Januari 2014 - 20:13
Nelly Smulders:
spannend Inge, het is leuk je verslag te lezen. Ik wens je heel veel plezier en succes met je stage. -
14 Januari 2014 - 20:57
Ankie:
Leuk om je eerste verslag te lezen Inge! Ik kijk al uit naar het volgende ;)
Heel veel plezier en geniet met volle teugen!!
xx -
14 Januari 2014 - 21:54
Jeannette Van Dal:
Hee Inge, hartstikke leuk om je eerste verslag te lezen! Wat een ervaringen al opgedaan in die paar dagen. Geniet ervan, pas goed op jezelf en ben nu al benieuwd naar het volgende verslag. Groetjes Jeannette en de rest van de familie. -
15 Januari 2014 - 00:17
Lian:
Leuk om je te kunnen volgen. Blijf ik ook zeker doen de komende twee maanden. Succes -
15 Januari 2014 - 00:25
Tante Lenie:
Zo blij met deze blog...
Wat heb jij een lef zeg, verdwalen in die grote stad maar wel weer terug waar je moet zijn uiteindelijk! Super.
Geniet nog maar lekker deze week, volgende week is er werk aan de winkel!
Xxx -
15 Januari 2014 - 09:50
Jozien:
Goede morgen Inge, erg leuk om mee te lezen tijdens deze grote onderneming, ik wens je een hele mooie tijd daar; leerzaam, ontmoeting, gezellig indrukwekkend en met voldoenining
HEt allerbeste en tot de volgende keer gr Jozien -
15 Januari 2014 - 13:14
Aniek:
Hee Inge, supervet!!! Heel erg veel plezier daar, geniet er van! Pas goed op jezelf! Xxx Aniek -
15 Januari 2014 - 16:37
Tijn En Greet:
hallo Inge, wij wensen jou daar 'n super tijd, geniet ervan!
groetjes greet en tijn -
15 Januari 2014 - 18:13
Jeanne En Riet:
ook wij willen jouw wel volgen, lijkt ons erg leuk.
Heel veel plezier en succes, het zal een hele ervaring voor je zijn. -
15 Januari 2014 - 22:03
Annekw:
Wauw Inge, wat ben jij stoer zeg. kei mooi om je ervaringen te lezen. Nog een super mooie tijd daar. xx -
16 Januari 2014 - 09:30
Nettie:
ik heb je ervaringen gelezen,heel andere cultuur daar.
geniet ervan,en veel succes met je stage.
gr.nettie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
